How do I know ...

 How do I know it was God talking? It started with a feeling, but it turned into some compelling, overpowering, and straight forward thoughts.

I heard someone talk to me -- not audibly, but from outside of me -- with words that were comforting and full of compassion. For years I was desperate to possess these feelings, but I couldn't muster them up no matter how hard I tried. For months previously, I had been consumed with guilt -- twenty-four hours a day. But as if to immediately wash away my shame, I felt a liquid, hot love being poured over me. Simultaneously, I felt forgiven and hope-filled.

For weeks prior, I could not even look at or talk to those around me without seeing disappointment displayed on their faces hearing it in their voices. But in this most desperate moment, I heard God speak kindly to me. And though I didn't see His face, I could feel His love.

God was convincing me that I was lovable, that my life was worth living. I just knew these weren't my own thoughts or emotions. No one loved me. But the thoughts were unstoppable and accompanied by a peace that rushed through my core and visibly softened my outer appearance.

Almost instantly, my demeanor and countenance relaxed right before that janitor's eyes. We both observed something very real and very unexplainable happening to me. We both realized that though the man in the hallway certainly didn't know me well enough to cause this huge shift in my body, mind, and soul -- there was another possibility: God was talking to me. Over the next few minutes, it was as if surging, silent waves of courage persuaded me that everything about my life was going to become new.

As this conviction took hold of me, I felt another equally strong impression. God was waiting for me to respond to Him!

我怎么知道这是神在说话？ 它始于一种感觉，但后来变成了一些令人信服的、压倒性的、直截了当的想法。

 我听到有人对我说话——不是用声音，而是从我的体外——用安慰和充满同情心的话语。 多年来，我一直渴望拥有这些感觉，但无论我如何努力，我都无法唤起它们。 几个月前，我每天二十四小时都被愧疚所吞噬。 但仿佛要立即洗去我的羞耻一样，我感到一股液体般的、炽热的爱浇灌在我身上。 同时，我感到被宽恕并充满希望。

 几周前，我什至无法看着周围的人或与周围的人交谈，而不看到他们脸上流露出失望的表情，从他们的声音中听到这种失望。 但在这最绝望的时刻，我听到上帝对我仁慈地说话。 虽然我没有看到他的脸，但我能感受到他的爱。

 上帝让我相信我是可爱的，我的生活是值得的。 我只知道这些不是我自己的想法或情绪。 没有人爱我。 但这些想法是不可阻挡的，伴随着一种平静冲过我的内心，明显地软化了我的外表。

 几乎立刻，我的举止和表情就在那看门人的眼前放松了。 我们都观察到一些非常真实且非常无法解释的事情发生在我身上。 我们都意识到，虽然走廊里的那个人肯定不够了解我，不足以引起我的身体、思想和灵魂的巨大转变——但还有另一种可能性：上帝正在对我说话。 在接下来的几分钟里，仿佛一股无声的勇气汹涌澎湃，让我相信我生活中的一切都将变得全新。

 当这个信念占据了我的心时，我又感受到了另一个同样强烈的印象。 神正在等待我回应他！

(Dutch)

Hoe weet ik dat het God was die sprak? Het begon met een gevoel, maar het veranderde in een aantal meeslepende, overweldigende en ongecompliceerde gedachten.

 Ik hoorde iemand tegen me praten – niet hoorbaar, maar van buitenaf – met woorden die troostend en vol medeleven waren. Jarenlang was ik wanhopig om deze gevoelens te bezitten, maar ik kon ze niet opbrengen, hoe hard ik ook probeerde. Maanden daarvoor werd ik verteerd door schuldgevoelens, vierentwintig uur per dag. Maar alsof ik mijn schaamte onmiddellijk wilde wegwassen, voelde ik een vloeibare, hete liefde over mij heen stromen. Tegelijkertijd voelde ik mij vergeven en vol hoop.

 Weken daarvoor kon ik niet eens naar de mensen om me heen kijken of ermee praten zonder de teleurstelling op hun gezichten te zien en het in hun stemmen te horen. Maar op dit meest wanhopige moment hoorde ik God vriendelijk tegen mij spreken. En hoewel ik Zijn gezicht niet zag, kon ik Zijn liefde voelen.

 God overtuigde mij ervan dat ik lief was, dat mijn leven de moeite waard was. Ik wist gewoon dat dit niet mijn eigen gedachten of emoties waren. Niemand hield van mij. Maar de gedachten waren niet te stoppen en gingen gepaard met een vrede die door mijn kern snelde en mijn uiterlijke verschijning zichtbaar verzachtte.

 Bijna onmiddellijk ontspanden mijn houding en gelaatsuitdrukking vlak voor de ogen van die conciërge. We hebben allebei gezien dat er iets heel reëel en onverklaarbaars met mij gebeurde. We realiseerden ons allebei dat, hoewel de man in de gang mij zeker niet goed genoeg kende om deze enorme verandering in mijn lichaam, geest en ziel te veroorzaken, er nog een andere mogelijkheid was: God sprak tegen mij. De volgende paar minuten was het alsof aanzwellende, stille golven van moed mij ervan overtuigden dat alles in mijn leven nieuw zou worden.

 Toen deze overtuiging zich van mij meester maakte, voelde ik een andere, even sterke indruk. God wachtte tot ik op Hem zou reageren!