Tamil/ தமிழ் : Mikavum cōkamāṉa viṣayam eṉṉaveṉṟāl: Iḻanta maṉitanēyam.

  சோகம் என்ன தெரியுமா?

நாம் வரலாற்றைப் படிக்கிறோம்.

நாம் வரலாற்றைப் படிக்கிறோம்.

நாம் வரலாற்றை அறிந்துகொள்கிறோம், நமக்கு முன் வந்தவர்கள், நம்மை விட பெரிய அளவில் உலகை வென்றவர்கள், அவர்கள் எங்கே? அகஸ்டஸ் சீசர் எங்கே? உங்களுக்குத் தெரியும், அகஸ்டஸ் சீசர், அவருடைய காலத்து மக்கள் அவரை கடவுளாக வணங்கினர். ஆம், அவர்கள் அவரை கடவுளாக வணங்கினர். அவர் உலகத்தைக் கருதினார். அவர் எங்கே? எல்லாப் பேரரசுகளும் எங்கே? எல்லாப் பார்வோன்களும் எங்கே? எல்லா அசீரிய மன்னர்களும் எங்கே? எல்லாப் பாபிலோனிய மன்னர்களும் எங்கே? எல்லாப் பாரசீக, மேதிய மன்னர்களும், சைரஸ் மற்றும் மற்றவர்கள் எங்கே? மகா அலெக்சாண்டர் எங்கே? மாசிடோனியன், கிரேக்கப் பேரரசுகள்? ரோமானியப் பேரரசு எங்கே? அவை எங்கே? போய்விட்டன! ஒரு தடயமும் இல்லாமல்.

நாம் இவை அனைத்தையும் அறிவோம். ஆனாலும், 'நான் இங்கே பூமியில் என்றென்றும் வாழ்கிறேன், எல்லாமே என்னுடையது' என்பது போல நாம் அதைக் கண்டுகொள்ளாமல் இருக்கிறோம். எவ்வளவு வருத்தமாக இருக்கிறது.

இந்த உலகத்தை வெல்ல முடியும் என்ற நம்பிக்கைக்கு வருவதற்கு இந்த மனிதன் எவ்வளவு வருத்தமாக இருக்கிறான், கர்த்தராகிய இயேசு எதுவும் உன்னுடையது அல்ல என்றார். எதுவும் உன்னுடையது அல்ல. ஆவி உடலை விட்டு வெளியேறும் தருணம், எல்லாம் வெறும் கனவாகவே இருந்தது. ஒரு கனவு, என் அன்பே. ஒரு கனவு.

நான் பணத்திற்காக சண்டையிட்டேன். பொருள் சார்ந்த விஷயங்களுக்காக சண்டையிட்டேன். சொத்துக்களுக்காக சண்டையிட்டேன். அது எதுவாக இருந்தாலும் சண்டையிட்டேன், நான் எதிரிகளை உருவாக்கினேன். குடும்ப உறுப்பினர்கள், குடும்ப உறுப்பினர்கள், அவர்கள் சொத்துக்களால் எதிரிகளானார்கள். பெற்றோர்கள் (இறந்தபோது) திடீரென்று, ஒவ்வொரு குழந்தையும் எழுந்து ஒன்று சேர்ந்தனர், ஏனென்றால் அனைவருக்கும் இடையில் பிரிக்க ஒரு வீடு இருக்கிறது. நீங்கள் எங்கே இருந்தீர்கள், அம்மா (அம்மா) மற்றும் அப்பா (அப்பா) இன்னும் உயிருடன் இருந்தார்கள்? நாங்கள் உங்களை ஒருபோதும் பார்த்ததில்லை. நீங்கள் ஒருபோதும் வணக்கம் சொல்லவில்லை. திடீரென்று, இப்போது நீங்கள் வருகிறீர்கள். ஆ, ஏனென்றால் பணம் இருக்கிறது 💰. ஆனால் இதை நான் உங்களுக்குச் சொல்கிறேன், என் அன்பான நண்பரே. நீங்கள் அந்தப் பணத்தை எடுத்துக்கொள்கிறீர்கள், நீங்கள் இந்த காரைப் பெறுகிறீர்கள், நீங்கள் அந்த நிலத்தைப் பெறுகிறீர்கள், நீங்கள் இந்த வீட்டைப் பெறுகிறீர்கள், இறுதியில், உங்களுக்குத் தெரியுமா? என்னுடைய மற்றும் உங்களுடைய பங்கு உண்மையில் கல்லறை, என் அன்பே. கல்லறையும், கல்லறையும் எனக்கு மட்டுமே பொருந்தும், என் பூமிக்குரிய பயணத்தில் நான் சம்பாதிக்கும் வேறு எதையும் பொருத்த முடியாது. அவர்கள் என்னை வைத்த அந்தப் பெட்டியில், துவாரங்கள் இல்லை, ஜன்னல்கள் இல்லை, பைகள் இல்லை, அது எல்லா இடங்களிலிருந்தும் முழுமையாக சீல் வைக்கப்பட்டுள்ளது. நான் சம்பாதிக்கும் எதையும் என்னுடன் எடுத்துச் செல்ல முடியாது. ஒரு விஷயத்தைத் தவிர, என் செயல்கள். அது நல்லதாக இருந்தாலும் சரி, கெட்டதாக இருந்தாலும் சரி. அவ்வளவுதான். இழந்த மனிதகுலத்திற்கு மிகவும் வருத்தமாக இருக்கிறது.

 Cōkam eṉṉa teriyumā?

Nām varalāṟṟaip paṭikkiṟōm.

Nām varalāṟṟaip paṭikkiṟōm.

Nām varalāṟṟai aṟintukoḷkiṟōm, namakku muṉ vantavarkaḷ, nam'mai viṭa periya aḷavil ulakai veṉṟavarkaḷ, avarkaḷ eṅkē? Akasṭas cīcar eṅkē? Uṅkaḷukkut teriyum, akasṭas cīcar, avaruṭaiya kālattu makkaḷ avarai kaṭavuḷāka vaṇaṅkiṉar. Ām, avarkaḷ avarai kaṭavuḷāka vaṇaṅkiṉar. Avar ulakattaik karutiṉār. Avar eṅkē? Ellāp pēraracukaḷum eṅkē? Ellāp pārvōṉkaḷum eṅkē? Ellā acīriya maṉṉarkaḷum eṅkē? Ellāp pāpilōṉiya maṉṉarkaḷum eṅkē? Ellāp pāracīka, mētiya maṉṉarkaḷum, cairas maṟṟum maṟṟavarkaḷ eṅkē? Makā alekcāṇṭar eṅkē? Māciṭōṉiyaṉ, kirēkkap pēraracukaḷ? Rōmāṉiyap pēraracu eṅkē? Avai eṅkē? Pōyviṭṭaṉa! Oru taṭayamum illāmal.

Nām ivai aṉaittaiyum aṟivōm. Āṉālum, 'nāṉ iṅkē pūmiyil eṉṟeṉṟum vāḻkiṟēṉ, ellāmē eṉṉuṭaiyatu' eṉpatu pōla nām ataik kaṇṭukoḷḷāmal irukkiṟōm. Evvaḷavu varuttamāka irukkiṟatu.

Inta ulakattai vella muṭiyum eṉṟa nampikkaikku varuvataṟku inta maṉitaṉ evvaḷavu varuttamāka irukkiṟāṉ, karttarākiya iyēcu etuvum uṉṉuṭaiyatu alla eṉṟār. Etuvum uṉṉuṭaiyatu alla. Āvi uṭalai viṭṭu veḷiyēṟum taruṇam, ellām veṟum kaṉavākavē iruntatu. Oru kaṉavu, eṉ aṉpē. Oru kaṉavu.

Nāṉ paṇattiṟkāka caṇṭaiyiṭṭēṉ. Poruḷ cārnta viṣayaṅkaḷukkāka caṇṭaiyiṭṭēṉ. Cottukkaḷukkāka caṇṭaiyiṭṭēṉ. Atu etuvāka iruntālum caṇṭaiyiṭṭēṉ, nāṉ etirikaḷai uruvākkiṉēṉ. Kuṭumpa uṟuppiṉarkaḷ, kuṭumpa uṟuppiṉarkaḷ, avarkaḷ cottukkaḷāl etirikaḷāṉārkaḷ. Peṟṟōrkaḷ (iṟantapōtu) tiṭīreṉṟu, ovvoru kuḻantaiyum eḻuntu oṉṟu cērntaṉar, ēṉeṉṟāl aṉaivarukkum iṭaiyil pirikka oru vīṭu irukkiṟatu. Nīṅkaḷ eṅkē iruntīrkaḷ, am'mā (am'mā) maṟṟum appā (appā) iṉṉum uyiruṭaṉ iruntārkaḷ? Nāṅkaḷ uṅkaḷai orupōtum pārttatillai. Nīṅkaḷ orupōtum vaṇakkam collavillai. Tiṭīreṉṟu, ippōtu nīṅkaḷ varukiṟīrkaḷ. Ā, ēṉeṉṟāl paṇam irukkiṟatu 💰. Āṉāl itai nāṉ uṅkaḷukkuc colkiṟēṉ, eṉ aṉpāṉa naṇparē. Nīṅkaḷ antap paṇattai eṭuttukkoḷkiṟīrkaḷ, nīṅkaḷ inta kāraip peṟukiṟīrkaḷ, nīṅkaḷ anta nilattaip peṟukiṟīrkaḷ, nīṅkaḷ inta vīṭṭaip peṟukiṟīrkaḷ, iṟutiyil, uṅkaḷukkut teriyumā? Eṉṉuṭaiya maṟṟum uṅkaḷuṭaiya paṅku uṇmaiyil kallaṟai, eṉ aṉpē. Kallaṟaiyum, kallaṟaiyum eṉakku maṭṭumē poruntum, eṉ pūmikkuriya payaṇattil nāṉ campātikkum vēṟu etaiyum porutta muṭiyātu. Avarkaḷ eṉṉai vaitta antap peṭṭiyil, tuvāraṅkaḷ illai, jaṉṉalkaḷ illai, paikaḷ illai, atu ellā iṭaṅkaḷiliruntum muḻumaiyāka cīl vaikkappaṭṭuḷḷatu. Nāṉ campātikkum etaiyum eṉṉuṭaṉ eṭuttuc cella muṭiyātu. Oru viṣayattait tavira, eṉ ceyalkaḷ. Atu nallatāka iruntālum cari, keṭṭatāka iruntālum cari. Avvaḷavutāṉ. Iḻanta maṉitakulattiṟku mikavum varuttamāka irukkiṟatu.